“Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς” (Α’ Ιωάννου 4:10α)
Είναι εύκολο να αγαπήσει κανείς αυτόν που, κατά γενική ομολογία, είναι “αξιαγάπητος” επειδή το μόνο που έχει να κάνει είναι να ανταποκριθεί σε κάτι καλό που βλέπει, ακούει, αισθάνεται ή λαμβάνει. Ακόμη περισσότερο, ο Θεός είναι η απολύτως πιο αξιαγάπητη, συναρπαστική και ευεργετική ‘ύπαρξη’ δεδομένου ότι εκχέει διαρκώς τη χάρη, το έλεος και την ευλογία Του σε όλους του ανθρώπους ανεξαιρέτως, πονηρούς και αγαθούς, δικαίους και αδίκους (Ματθαίος 5:45).
Ιδιαίτερα για το Χριστιανό που αναγνωρίζει τις ευλογίες του Θεού στη ζωή του, η ευγνωμοσύνη που γεμίζει την καρδιά του μπορεί να τον κάνει να νιώσει ότι “αγαπάει” (το Θεό) με την αληθινή σημασία της λέξης. Μόνο που αυτή η ‘αγάπη’ δεν είναι καθόλου ασφαλής ένδειξη ότι ο άνθρωπος αυτός αγαπάει ‘πραγματικά’, δηλαδή με την αγάπη που αγαπάει ο ίδιος ο Θεός.
Ο απ. Ιωάννης είναι πολύ προσεκτικός στο σημείο αυτό και γράφει, “Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών.” (Α’ Ιωάννου 4:10). Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος ενδιαφέρεται να μάθει τι είναι η πραγματική αγάπη, δεν θα τη γνωρίσει μέσα από το πώς ο ίδιος αγαπάει , αλλά μέσα από το πώς τον αγάπησε Θεός.
Ο Λόγος του Θεού μας βοηθάει πολύ στο θέμα αυτό, δίνοντάς μας άφθονες “εικόνες” της κατάστασής μας όταν μας συνάντησε ο Θεός και φανέρωσε την αγάπη Του. Για παράδειγμα, στο κεφ. 5 της προς Ρωμαίους επιστολής, η γνησιότητα της αγάπης Του Θεού τονίζεται μέσα από μερικά “επειδή” και “διότι” (αρχ: “ότι”). Διαβάζουμε λοιπόν ότι η αγάπη του Θεού, που είναι “εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου” (5:5), πιστοποιείται “επειδή” …
1ο: “Επειδή ο Χριστός, ότε ήμεθα έτι ασθενείς, απέθανε κατά τον ώρισμένον καιρόν υπέρ των ασεβών” (Ρωμαίους 5:6).
Το πρώτο χαρακτηριστικό που σημειώνει ο Λόγος του Θεού είναι ότι ήμασταν ‘ασθενείς’. Αυτό σημαίνει ότι ήμασταν εντελώς αδύναμοι, ανίκανοι να κάνουμε οτιδήποτε για το Θεό, δεν μπορούσαμε να προσθέσουμε τίποτα στο έργο Του για τη λύτρωσή μας που απεγνωσμένα είχαμε ανάγκη. Το μόνο που μπορούσαμε να προσφέρουμε ήταν να… ‘λάβουμε’.
Επιπλέον, μη έχοντας συναίσθηση του ποιος είναι ο Θεός και του έργου της σωτηρίας που ήθελε να κάνει στη ζωή μας, αντιδρούσαμε με ασέβεια πολλές φορές ακόμα και στις πιο ευεργετικές Του ενέργειες (Πράξεις 3:13-15).
2ο: “…αλλ’ ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών” (Ρωμαίους 5:8).
Το δεύτερο χαρακτηριστικό που σημειώνει ο Λόγος του Θεού είναι ότι ήμασταν ‘αμαρτωλοί’. Όταν μέσα στην υπερηφάνεια και την αλαζονεία μας ήμασταν επιτακτικοί και επικριτικοί απέναντι σε ‘ένα Θεό’ τον οποίο θεωρούσαμε κουραστικό, ενοχλητικό και περιττό ενώ μας πλησίαζε με χάρη, έλεος και θεραπεία, Εκείνος μας “το ανταπέδωσε” δίνοντας το μονογενή Του Γιο να πεθάνει για χάρη μας.
3ο: “Διότι εάν εχθροί όντες εφιλιώθημεν με τον Θεόν διά του θανάτου του Υιού αυτού…” (Ρωμαίους 5:10)
Ακόμη περισσότερο, δεν ήμασταν μόνο ασθενείς, ασεβείς και αμαρτωλοί, αλλά ήμασταν κυριολεκτικά “εχθροί” του Θεού. Για το ίδιο θέμα διαβάζουμε και σε άλλο σημείο στη Γραφή, “Και σας, οίτινες ήσθε ποτέ απηλλοτριωμένοι και εχθροί κατά την διάνοιαν με τα έργα τα πονηρά,” (Κολοσσαείς 1:21.)
Μια έστω και γρήγορη ματιά σε λίγα μόνο από τα “επειδή” της αγάπης του Θεού, αρκεί για να μας δώσει μια εικόνα του τι εννοεί ο Θεός όταν μιλάει για “αγάπη”, και ποια είναι η αγάπη που καλείται και ο Χριστιανός να εξετάζει εαυτόν εάν υπάρχει μέσα του. Η αγάπη του Θεού φανερώθηκε σε εμάς όταν ακόμη ήμασταν ασθενείς, ασεβείς, αμαρτωλοί, και εχθροί Του.
Υπάρχουν πολλά ακόμη χαρακτηριστικά που μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι ήμασταν όταν μας αγάπησε ο Θεός, αλλά υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που σίγουρα ΔΕΝ ήμασταν: “αξιαγάπητοι”. Γι’ αυτό, όποιος αγαπάει αυτόν που είναι “μη αξιαγάπητος”, έχει μια ισχυρή ένδειξη ότι αγαπάει όπως ο Θεός, ΕΠΕΙΔΗ…
“Από τούτο έχουμε γνωρίσει την αγάπη, επειδή εκείνος την ψυχή του έβαλε για χάρη μας κι εμείς οφείλουμε να βάζουμε τις ψυχές μας για χάρη των αδελφών” (Α’ Ιωάννου 3:16)· και, αν καταλάβαμε καλά, εννοεί και υπέρ των “μη αξιαγάπητων”…
