Πολλά γεγονότα και καταστάσεις της ζωής μας, είναι πάνω από τις δυνάμεις μας, ξεπερνούν τα όριά μας και μας φέρνουν σε αδιέξοδα.
Συχνά, αισθανόμαστε την αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε τα διάφορα προβλήματα που έρχονται στην ζωή μας. Είναι στιγμές που συνειδητοποιούμε ότι, ούτε οι γνώσεις μας ,ούτε η σοφία μας, ούτε η εμπειρία μας, ούτε οι ικανότητες ή τα πλούτη μας, είναι ικανά να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε μια δυσκολία. Και είναι αυτές οι στιγμές, που ψάχνουμε κάπου να ακουμπήσουμε, να στηριχθούμε, κάποιος να μας βοηθήσει. Είναι η στιγμή που η υπερήφανη και κάποιες φορές, σκληρή καρδιά ταπεινώνεται, καθώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται οτι τελικά δεν είναι και τόσο δυνατός.
Είναι αλήθεια ότι όσο ο άνθρωπος είναι νέος και υγιής, αισθάνεται ασφαλής και θεωρεί ότι τα πάντα είναι υπό τον έλεγχό του. Φυσικά, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.
Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική, κάτι, που αργά ή γρήγορα, το διαπιστώνουμε όλοι μας. Μπροστά σε μια απρόσμενη ασθένεια, σε ένα οικονομικό αδιέξοδο ή ακόμη χειρότερα, σε έναν απροσδόκητο χαμό, κάθε άνθρωπος καταβάλλεται, χάνει το θάρρος του και λιποψυχεί.
Είναι δύσκολη η ώρα, που ο άνθρωπος αισθάνεται μόνος, μετέωρος και αδύναμος. Σε μια τέτοια, αναπόφευκτη συγκυρία, που ψάχνει, από ποιόν μπορεί να περιμένει βοήθεια, σε ποιόν να ελπίσει;
Ζούμε βέβαια, σε κοινωνία ανθρώπων και οποσδήποτε, χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Η συνδρομή του καθενός μας στην ανάγκη και την δύσκολη στιγμή του διπλανού μας, είναι απαραίτητη, χρήσιμη και αναγκαία. Όμως, καλό είναι να είμαστε ρεαλιστές, οι ανθρώπινες δυνάμεις μας, είναι περιορισμένες. Δεν μπορούμε να έχουμε μεγάλες απαιτήσεις από τους συνανθρώπους μας, ούτε πρέπει να στηρίζουμε σε αυτούς όλες τις ελπίδες μας. Και αυτοί είναι άνθρωποι, ομοιοπαθείς με εμάς.
Υπάρχει, άραγε, κανείς άνθρωπος, που έχει την δυνατότητα, ανά πάσα ώρα και στιγμή, να επέμβει σε κάθε πρόβλημα και να βοηθήσει ουσιαστικά; «Αφού ο άνθρωπος καίτοι στερεός είναι όλως ματαιότης» (Ψαλμος.κεφάλαιο λθ’(39): εδάφιο 5), τι μπορείς να περιμένεις απ΄αυτόν; «Παραιτήθητε λοιπόν από ανθρώπου του οποίου η πνοή είναι εις τους μυκτήρας αυτού, διότι, εις τι είναι άξιος λόγου;» (Ησαΐας.κεφάλαιο β’(2) : εδάφιο 22).
Στη δύσκολη στιγμή, ο μόνος που μπορεί πραγματικά και άμεσα να μας βοηθήσει, είναι ο Θεός. Ας μην είμαστε εγωϊστές. Ας μην νομίζουμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Δεν είναι υποτιμητικό να ελπίζουμε και να προσβλέπουμε Στον Θεό. Είναι ο Πατέρας μας και μας αγαπάει. Νοιάζεται για εμάς. Χαίρεται όταν επικαλούμαστε το όνομά Του, όταν ζητούμε την βοήθειά Του. Είναι πρόθυμος να απλώσει το δυνατό χέρι Του και να μας βγάλει από την δύσκολη στιγμή και τα αδιέξοδά μας. Είναι Παντοδύναμος, πανταχού παρών, κρατάει το σύμπαν στα χέρια Του. Στην εξουσία Του κανείς δεν εναντιούται. Κανείς δεν μπορεί να του αντισταθεί . «Αριθμεί τα πλήθη των άστρων, καλεί τα πάντα ονομαστί»
(Ψαλμός .ρμζ’(147): εδάφιο 4)
Η παρουσία Του στη ζωή μας και το ενδιαφέρον Του, δυναμώνουν την πίστη μας, μας δίνουν θάρρος. Ο λόγος Του είναι άγκυρα ασφαλής, στην οποία στερεώνεται η ψυχή και αισθάνεται σιγουριά.
Eίναι μικρό πράγμα να έχουμε βοηθό στη ζωή μας τον Θεό; Να ξέρουμε ότι τον καλούμε και μας απαντάει, προσευχόμαστε και μας ακούει; Με τέτοιο ασάλευτο στήριγμα γιατί να χάνουμε το θάρρος μας και να αισθανόμαστε μετέωροι, όταν στο λόγο Του μας διαβεβαιώνει: «Μη φοβού, διότι εγώ σε ελύτρωσα, σε εκάλεσα με το όνομά σου, εμού είσαι. Όταν διαβαίνης δια των υδάτων, μετά σου θέλω είσθαι, και όταν δια των ποταμών, δεν θέλουσιν πλημμυρήσει επί σε. Όταν περιπατής δια του πυρός δεν θέλεις καεί, ουδέ θέλει εξαφθεί φλόξ εναντίον σου» (Ησαΐας, κεφάλαιο μγ(43): εδάφια 1-2).
Έχοντας τέτοιο καταφύγιο μπορούμε να αισθανόμαστε ανασφαλείς; Αφού, «Ο Θεός είναι καταφυγή ημών και δύναμις, βοήθεια ετοιμοτάτη εν ταις θλίψεσι. Δια τούτο δεν θέλομεν φοβηθεί και αν σαλευθή η γη και μετατοπισθώσιν τα όρη εις το μέσον των θαλασσών» (Ψαλμος. μς(46): εδάφια 1-2).
Ο Θεός λοιπόν είναι η πηγή της ζωής και η προσωποποίηση της δυνάμεως. Όποιος ελπίζει σε αυτόν δεν καταισχύνεται. «Διότι συ είσαι η ελπίς μου κύριε Θεέ, το θάρρος μου εκ νεότητός μου» (Ψαλ. μα’(41): εδάφιο 5)
Στις δύσκολες ημέρες που ζούμε και στα αδιέξοδα της ζωής, είναι ανάγκη και μοναδική επιλογή να στρέψουμε τα μάτια μας και την ελπίδα μας, στον Κύριο των δυνάμεων. Είναι άξιος εμπιστοσύνης και δεν θα μας απογοητεύσει!
Λοιπόν, «Θαρρείτε επί τον Κύριον πάντοτε, διότι εν Κυρίω τω Θεώ είναι αιώνιος δύναμις» (Ησαΐας κς’(26): εδάφιο 4).
