Ζούμε σε καιρούς κακούς. Σε καιρούς που δυσάρεστες καταστάσεις διαδέχονται η μία την άλλη, όπως ταραχές, φόβοι,ανασφάλειες, αυτοκτονίες.
Η χαρά χάθηκε από τις καρδιές των ανθρώπων, η ειρήνη αναζητείται αλλά δεν βρίσκεται, η αγάπη έχει ψυχρανθεί, οι σχέσεις και οι δεσμοί καταρρέουν, ο σεβασμός και η ανθρωπιά έπαψαν να υπάρχουν.
Το άγχος και η αβεβαιότητα κυριαρχούν.
Και όλα αυτά εξ αιτίας ολίγων εξ αιτίας μερικών με πολλά οφέλη και μεγάλα συμφέροντα οικονομικά που όμως έχουν αντίκτυπο σε λαούς και έθνη σε κοινωνίες και οικογένειες ,σε ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν με ευπρέπεια.
Βλέπομε τα διάφορα εθνικά οικονομικά συστήματα να κατασκευάζονται από τις διάφορες κυβερνήσεις με τέτοιο τρόπο ώστε εύκολα να πλήττονται και να καταρρέουν για να καταφεύγουν το ένα μετά το άλλο κάτω από την προστασία τον έλεγχο την εξάρτηση αυτού του ενός παγκόσμιου εκμεταλλευτικού οικονομικού συστήματος.
Όμως κάτω από τις εθνικές οικονομίες υπάρχουν έθνη υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν να αντιμετωπίσουν τη δύναμη αυτή-των συμφερόντων- που ισοπεδώνει τα πάντα, να ξεπεράσουν να δημιουργήσουν να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Για μερικούς είναι εφικτό, όμως για μερικούς αποβαίνει ανέφικτο και μοιραίο.
Άλλοι πουλάνε άλλοι αγοράζουν άλλοι καταστρέφουν τις οικογένειές τους άλλοι παντρεύονται άλλοι επιλέγουν να φάγωμεν και να πίωμεν άλλοι επιλέγουν την μετανάστευση άλλοι υπομένουν και περιμένουν να περάσει η μπόρα.
Όμως θα περάσει η θα μεταφερθεί και αλλού;
Βλέπουμε πως αυτή «η ασθένεια» πλέον μεταδίδεται από χώρα σε χώρα από λαό σε λαό από έθνος σε έθνος, έγινε μεταδοτική για να καταλήξει «παγκόσμια» και να κάνει πάντας μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους να λάβωσι χάραγμα επί της χειρός…… (αποκάλυψη ιγ-16,17).
Όμως ο λαός του Θεού διδάσκεται να είναι αυτάρκης εις όσα έχει. Έχει μάθει να χορταίνει αλλά και να πεινάει, να περισσεύει αλλά και να στερείται.
Δεν τον φοβίζουν ούτε τον φέρουν σε απόγνωση αυτού του είδους οι δυσκολίες γιατί εμπιστεύεται τον Θεό «ο Κύριος βοηθός μου και δεν θέλω φοβηθεί τι να μοι κάμει άνθρωπος» (Εβραίους ιγ-6), Έχοντας τροφή και σκεπάσματα αρκείται σε αυτά (Τιμ. Α ς-8).
Επιθυμία του είναι να πλουτίζει στον Ουρανό και όχι στη γη. Η ελπίδα του είναι ο Χριστός που είναι αληθινός και βέβαιος και όχι ο πλούτος που είναι προσωρινός και αβέβαιος και δεν μπορεί κάποιος να στηριχτεί επάνω του με σιγουριά. Γνωρίζει πως μέγας πλουτισμός είναι η ευσέβεια μετά αυταρκείας (Τιμ. Α ς-6,17).
Ο Χριστιανός είναι και αισθάνεται πλήρης και πλούσιος μαζί με τον Χριστό ο οποίος μας δίνει πάντα πλούσια προς απόλαυση (Τιμ. Α ς-17).
Ας μη μας επηρεάζει η αδικία των ανθρώπων, η εκμετάλλευση και το συμφέρον που επιδιώκουν να ικανοποιήσουν με οποιονδήποτε, ακόμη και με άνομο τρόπο.
Περιμένουμε την έλευση του Χριστού ο οποίος θα κυβερνήσει τον κόσμο με δικαιοσύνη και αλήθεια.
Η αδικία και ο πόνος θα πάψουν.
