ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ – Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
“Ενθυμήθητι, δέομαι, ότι ως πηλόν με έκαμες και εις χώμα θέλεις με επιστρέψει. Δεν με ήμελξας ως γάλα, και με έπηξας ως τυρόν; Δέρμα και σάρκα με ενέδυσας, και με οστά και νεύρα με περιέφραξας. Ζωήν και έλεος εχάρισας εις εμέ, και η επίσκεψίς σου εφύλαξε το πνεύμα μου”. Ιώβ ι:9-12
Η Αγία Γραφή έχει λύσει το πρόβλημα της δημιουργίας του ανθρώπου, του πρώτου ανθρώπου και όλων των ανθρώπων που συνεχώς δημιουργούνται. Οι θεωρίες που είναι πάμπολες και πολύ διάτρητες, δεν είναι δυνατόν να γίνουν πιστευτές με κανένα τρόπο και από κανένα άνθρωπο, που διαθέτει έστω και νοημοσύνη μικρού βαθμού.
Πώς να πιστέψει κανείς τη θεωρία, ότι από κάποιο πλανήτη ήλθε ένα κύτταρο ζωντανό, ταξιδεύοντας επάνω σε ένα μετεωρόλιθο και έπεσε σε ένα περιβάλλον ευνοϊκό επάνω στη γη, ευδοκίμησε και πολλαπλασιάσθηκε και από αυτό το κύτταρο έγιναν χιλιάδες είδη φυτών, χιλιάδες είδη εντόμων, ψαριών πτηνών, ζώων και τελικά έγινε ο άνθρωπος;
Χρειάζεται πολύ μεγάλος φανατισμός εναντίον της αλήθειας για να παραδεχθεί κανείς τέτοιου είδους παραδοξολογίες. Το ίδιο συμβαίνει και με τη θεωρία της αυτόματης γένεσης των αμινοξέων, με κάποια ηλεκτρική εκκένωση από την ατμόσφαιρα και συνθέσεων αζωτούχων και ανθρακούχων ουσιών σε αμινοξέα.
Πολλά μαζί αμινοξέα μπορούν να σχηματίσουν μια πρωτεϊνη (λεύκωμα). Υπάρχουν βέβαια πολλά αμινοξέα και πολλά είδη λευκωμάτων. Για το κάθε ένα, σύμφωνα με τη θεωρία, θα πρέπει να έγινε μια ξεχωριστή εκκένωση.
Πώς το λεύκωμα πήρε ζωή; Γιατί η επιστήμη σήμερα με όλα τα μέσα που κατέχει δεν μπορεί να φτιάξει λευκώματα, λίπη, υδατάνθρακες; Μήπως οι τυχαίες συνθήκες είναι πιο καλές από τις ήδη υπάρχουσες και ρυθμιζόμενες συνθήκες;
Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε από το Θεό, γράφει η Αγία Γραφή. Η περιγραφή είναι απλή και λογική. “Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν”. Γένεση β:7
Το ότι το σώμα του ανθρώπου είναι φτιαγμένο από χώμα, είναι αποδειγμένο από την αναλυτική Χημεία. Ο,τι στοιχεία περιέχει το χώμα, περιέχει και το σώμα. Το ότι το σώμα έχει ζωή, ψυχή και πνεύμα, φανερώνεται από την ενέργεια του Θεού, ο οποίος “ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοή ζωής”. Ο Θεός δεν ενεφύσησεν ούτε οξυγόνο, ούτε αέρα, διότι ο Θεός δεν αναπνέει, αλλά ενεφύσησε Πνεύμα το οποίο, “εφύλαξε” μέσα σ’ αυτό το σώμα.
Ο Ιώβ περιγράφει τη δημιουργία ενός νέου μωρού στη μήτρα της μητέρας του, κατά το πιο επιστημονικό τρόπο, πριν από 3500 χρόνια. Αρχίζει και περιγράφει πώς τον έπλασε ο Θεός μέσα στη μήτρα της μητέρας του, όπως πλάσθηκε και ο πρώτος άνθρωπος ο Αδάμ. “Σαν πηλό, γράφει, με έκαμες και στο χώμα θα με επιστρέψεις”.
“Με άρμεξες σαν γάλα”. Οπως το γάλα αρμέγεται, έτσι και αυτός γεννήθηκε από το φυσικό του πατέρα από άρμεγμα του σπέρματος.
“Με έπηξας ως τυρόν”. Το σπέρμα αυτό ενώθηκε με το ωάριο της μητέρας του και αποτέλεσε το πρώτο εμβρυϊκό κύτταρο που πολλαπλασιάσθηκε και έγινε στερεό σαν τυρί.
“Δέρμα και σάρκα με ενέδυσας”. Αμέσως δημιουργήθηκε το δέρμα και το κρέας χωρίς, οστά. Ετσι γίνεται με τη δημιουργία κάθε ανθρώπου.
“Και με οστά και νεύρα με περιέφραξας”. Προχωρώντας το έμβρυο στην ανάπτυξή του, περιφράχθηκε με κόκκαλα και νεύρα. Πρώτα πλάσσονται τα κόκκαλα και τελευταίο το νευρικό σύστημα για να ολοκληρωθεί το έμβρυο ως τέλειος άνθρωπος.
“Ζωήν και έλεος εχάρισας εις εμέ”. Μου χάρισε ζωή και έλεος. Ελεος, σημαίνει ότι μου έκανες χάρη και με διατηρείς στη ζωή. Οχι μόνο μου έδωσες ζωή, αλλά και με διατήρησες στη ζωή.
Και τελικά: “Η επίσκεψίς σου εφύλαξε το Πνεύμα μου”, που σημαίνει ότι μέσα σ’ αυτό το σώμα, τοποθέτησες το πνεύμα μου.
Αν το μελετήσει ο άνθρωπος με επιμέλεια και το συγκρίνει με την εμβρυολογία και ανατομία, θα διαπιστώσει ότι ο Ιώβ, αν και δεν είχε γνώσεις ανατομικής, ή εμβρυολογίας, περιγράφει με ακρίβεια την πλάση του ανθρώπου μέσα στη μήτρα της μητέρας του.
