ν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς” (Α’ Ιωάννου 4:10α) Είναι εύκολο να αγαπήσει κανείς αυτόν που, κατά γενική ομολογία, είναι “αξιαγάπητος” επειδή το μόνο που έχει να κάνει είναι να ανταποκριθεί σε κάτι καλό που βλέπει, ακούει, αισθάνεται ή λαμβάνει. Ακόμη περισσότερο, ο Θεός είναι

λοι οι λαοί κάποιον περιμένουν για να τους σώσει και να τους φέρει μια νέα τάξη πραγμάτων και μία απελευθέρωση από τα βάσανα, τις θλίψεις και το θάνατο. Εμείς οι Χριστιανοί, περιμένουμε τον Ιησού Χριστό. “Πάλι ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, του οποίου η βασιλεία δεν θα έχει τέλος.” Ο ίδιος ο Ιησούς

ούμε σε καιρούς κακούς. Σε καιρούς που δυσάρεστες καταστάσεις διαδέχονται η μία την άλλη, όπως ταραχές, φόβοι,ανασφάλειες, αυτοκτονίες. Η χαρά χάθηκε από τις καρδιές των ανθρώπων, η ειρήνη αναζητείται αλλά δεν βρίσκεται, η αγάπη έχει ψυχρανθεί, οι σχέσεις και οι δεσμοί καταρρέουν, ο σεβασμός και η ανθρωπιά έπαψαν να υπάρχουν. Το άγχος και η αβεβαιότητα

Μια ακόμη περίοδος Καρναβαλιού ξεκινάει στην χώρα μας. Για μας τους Χριστιανούς (που ισχυριζόμαστε ότι αγαπάμε το Θεό), προκύπτουν μια σειρά από σοβαρά ερωτήματα-διλλήματα: Να συμμετέχουμε σ’ αυτή τη «γιορτή» ή να απέχουμε; Να φορέσουμε μια μάσκα του ψεύδους ή να ζήσουμε στην αλήθεια χωρίς προσωπεία; Να ακολουθήσουμε θυσίες στα είδωλα ή ν’ ακολουθήσουμε το